Մայիսի 30-31-ը Նոր Գեղիում կայացել է
«Հայ ասպետ» հեռուստախաղի հերթական փուլը:
Տավուշի մարզի սահմանամերձ
Բերդավան գյուղի թիմն առաջին օրը հաղթելով՝ մտել է կիսաեզրափակիչ, ուր
մրցել է Երեւանի թիվ 143 եւ Մասիսի շրջանի Դաշտավան գյուղի դպրոցի թիմերի
հետ: Կիսաեզրափակիչի արդյունքում մայրաքաղաքի թիմը ստացել է 62, իսկ
Բերդավանի եւ Դաշտավանի թիմերը՝ 56-ական միավոր: Բերդավանի ուսուցիչները
դժգոհել են ժյուրիից: Թիմի վարորդ Հայկ Էզդանյանն էլ խաղի ավարտին
բողոքելով մրցավարությունից՝ իր հագից հանել է խաղի խորհրդանիշ կապույտ
շապիկը: Հանդիպեցի Բերդավանի թի
մի անդամներին:
Թիմի ավագ Արթուր Ասլիկյան. «Իմ տպավորությամբ՝ մենք
եւս արժանի էինք «Հայ ասպետ» կոչմանը եւ այդ կերպ 11 միավոր ստանալու:
Հավելյալ մեկ միավորները որոշեցին խաղի հաղթողին: Ժյուրիի կողմնակալություն
կար: «Արի, սիրուն» երգի համար մեզ 6 միավոր տվեցին, եթե ուրիշ թիմերի հետ
համեմատենք, պիտի ավելի բարձր միավոր տային: Մեր թիմի հետ երգեցողություն
են պարապել երաժշտության ուսուցչուհի Նազիկ Պապինյանը եւ երգչուհի Կարինե
Ջիլավյանը»:
Աննա Խանինյան. «Ակնհայտ էր կողմնապահությունը: Թիվ 143 դպրոցի թիմին
պատմությունից տրված հարցի պատասխանն արժանի չէր «Հայ ասպետի»:
Աշխարհագրությունից էլ 2 հարցերի մեր պատասխաններն արժանի էին «Հայ
ասպետի», սակայն ժյուրին չտվեց: «Հայ ասպետ» շնորհելիս լրացուցիչ մի միավոր
է տրվում: Եթե թիվ 143 դպրոցի թիմին այդ մեկական միավորները չտրվեին, մեր
թիմին էլ արժանի կերպով շնորհվեր, երեւի մենք հաղթեինք»:
Մարիամ Մարտիրոսյան. «Բանահյուսության» հարցը 3 ենթահարց ուներ, ես
երկուսին ճիշտ պատասխանեցի, վերջինն էլ՝ թերությունով, սակայն ընդամենը
հինգ միավոր տվեցին»:
Կորյուն Ղարաքեշիշյան. «Ինչ-որ տեղ մեր թիմն էլ թերացավ, կարող էր ավելի
լավ հանդես գալ, սակայն կային կողմնապահություններ: Ծիրանագույն՝
Դաշտավանի թիմն էլ բողոքեց խաղից: Նրանց ուսուցիչներից մեկը բողոքեց, որ
ներկայացված նկարը քսերոքսով էր արված, չէր ճանաչվում: Մեր նկարչության
ուսուցչուհի Լարիսա Մամյանն էլ այդ կապակցությամբ դժգոհեց»:
Հասմիկ Մուրադյան. «Շատ կողմնապահություն կար: Երեւանի թիվ 143 դպրոցի
սխալ պատասխանների դեպքում էլ էին բարձր միավորներ տալիս: Երգի, նաեւ պարի
կատարման համար մեզ քիչ միավոր տվեցին: Եթե կողմնապահություն չլիներ, մենք
երեւանցիների հետ առնվազն հավասար միավորներ կհավաքեինք»:
Ռազմիկ Ղուշչյան. «Ես խաղի ժամանակ պահեստային էի, իսկ այդտեղից ավելի
լավ էին երեւում թերություններ
ը: Հաղորդավար Կարին Տոնոյանը փորձագետների
սխալները իբր չեզոքացնում էր: Որպեսզի կողմնակալ գնահատման վերաբերյալ
կասկածներն ավելի չխորանային, նա թիվ 143 դպրոցի թիմին տրված բարձր
գնահատականներից 1 միավոր հանում էր: Ես ուսուցիչների մոտ էի նստած, նաեւ
դաշտավանցիների ուսուցիչներն էին դժգոհում: Նրանց դպրոցի ղեկավարներից
մեկը, երեւի տնօրենը, բողոքեց, որ երեք անգամ անընդմեջ իրենց թիմին բաժին
ընկան «Արվեստի պատմությունից» դժվարագույն հարցեր, ինչը դաշտավանցիների
մեջ կասկած առաջացրեց, որ դա պատահական չէր: Փորձագետներից ես շատ հավանեցի
աշխարհագրության մասնագետին, ով արդար էր դատում: Նա խաղից հետո ասաց՝ «ես
իմ խղճի առաջ արդար եմ»: Խաղից հետո ժյուրիի կողմնապահության դեմ
բողոքեցին մեր ուսուցիչները՝ ընկեր Նիազյանը, Մուրադյանը: Խաղի
կազմակերպիչներից մեկը, երեւի խաղի ռեժիսորն ասաց, եթե առաջ ենք քցել, լավ
ենք արել, մենք ենք որոշողը»:
Ժորա Քառյան. «Կային հարցեր, որոնց մենք տեղյակ չէինք, դրանք չկային
իրենց կողմից մեզ ուղարկած նյութերի մեջ: Օրինակ՝ «Արվեստի պատմությունից»
ներկայացված նկարները»:
Արթուր Ասլիկյան. «Թիվ 143 դպրոցի թիմի անդամները այդպես էլ չկարողացան
պատասխանել Վահան Թեքեյանի «Ներկա Հայաստանին» բանաստեղծության վերաբերյալ
հարցի 3-րդ ենթահարցին: Կարին Տոնոյանը 3 անգամ կրկնեց ենթահարցը՝ «այդ
բանաստեղծության մեջ ի՞նչ խոստովանություն է արել բանաստեղծը»: Նրանք
այդպես էլ այդ ենթահարցին չպատասխանեցին, դրա փոխարեն Թեքեյանի մեկ այլ
բանաստեղծություն ար տասանեցին: Չնայած թերի պատասխանին, նրանց տրվեց «Հայ
ասպետ»:
Գարիկ Մելքոնյան. «Հարցերի մեծ մասի դեպքում մեզ ցածր էին գնահատում,
երեւանցիներին՝ բարձր»:
Իջեւանի թիվ 5 դպրոցի ուսուցիչները, որոնց թիմն առաջին փուլում մրցել էր
Երեւանի թիվ 143 դպրոցի թիմի հետ, կիսաեզրափակիչից առաջ Բերդավանի
ուսուցիչներին ասել էին՝ եթե թիվ 143 դպրոցի հետ եք հանդիպելու, հաղթելու
հույս չունենաք: Ուսուցիչները խաղից առաջ այդ մասին չէին հայտնել
բերդավանցի երեխաներին, որպեսզի նրանք չվհատվեին: Բերդավանի թիմի բոլոր
աշակերտները, բացառությամբ Ռազմիկ Ղուշչյանի, ով մասամբ էր հաղորդավարից
գոհ, գոհ էին Կարին Տոնոյանից, ասելով, որ նա արդար էր: Սակայն եթե նրա
հեղինակած հաղորդման մեջ ժյուրին կողմնակալություն է դրսեւորում, ո՞վ է
մեղավոր:
Վերջում հանդիպեցի Բերդավանի դպրոցի տնօրենի տեղակալ Ժորա Նիազյանին: Նա
ասաց, որ չարժե այս հարցով հոդված հրապարակել, որ Երեւանի թիվ 143 դպրոցի
թիմն ընդհանուր առմամբ արժանի էր հաղթանակի: Սակայն Նիազյանն ընդունեց
նաեւ, որ ժյուրիի որոշ անդամներ Բերդավանի թիմին ավելի ցածր են գնահատել,
քան արժանի էին:
Երեխաներն էլ ասացին, որ խաղից հետո Կարին Տոնոյանն ասել է, որ
դժգոհելու դեպքում կարող են զրկվել 3-օրյա արշավին մասնակցելու
հնարավորությունից, որին բերդավանցիներն արժանացել են «Հայ ասպետ» հարցին
ճիշտ պատասխանելով: Միգուցե այս պատճառով՝ փոխտնօրենը չէր ցանկանում «կրակի
վրա յուղ լցնել»:
ՈՍԿԱՆ ՍԱՐԳՍՅԱՆ
| 
